Mecze French Open oglądaj na żywo w kanałach Eurosportu i Eurosport Playerze

- Niektórzy trenerzy mówili, że Iga jest dotknięta bożym palcem - wspomina w rozmowie z eurosport.pl Tomasz Świątek.

Czas pokazał, że raczej znali się na swojej robocie.

Dla tenisistów nie ma lepszej sceny niż wielkoszlemowy turniej. Co prawda trybuny kortów Rolanda Garrosa świeciły pustkami z powodu pandemii, ale kibice z zapartym tchem śledzili rywalizację przed ekranami telewizora czy smartfona.

I zobaczyli narodziny gwiazdy.

Świątek w Paryżu szła jak burza. W żadnym meczu singla nie straciła choćby seta. Rywalki wręcz zdmuchiwała z kortu, a rozmiary jej zwycięstwa (ledwie trzy oddane gemy!) nad Simoną Halep, drugą rakietą świata, w 1/8 finału i przede wszystkim ofensywny, widowiskowy styl, którym stłamsiła wielką Rumunkę, wprawił w osłupienie ekspertów.

Oglądaj

Milionerzy na korcie

O 19-letniej Polce zrobiło się głośno również w kraju, który nie tak dawno trzymał kciuki za Agnieszkę Radwańską. Ale tenis to sport globalny. Turnieje rozgrywane są na całym świecie, zawodnicy ze ścisłej czołówki gromadzą potężne fortuny.

Niedawno magazyn "Forbes" opublikował ranking najlepiej zarabiających sportowców na świecie. Na jego czele znalazł się Roger Federer, 20-krotny mistrz wielkoszlemowy, który przez 12 miesięcy wzbogacił się o 106,3 mln dolarów, z czego ledwie 6,3 mln stanowiły nagrody z zawodów. Lwia część to kontrakty sponsorskie. U kobiet najbogatsze są również tenisistki, a pierwsza pozycja należy do Naomi Osaki - 37,4 mln dolarów (znów tylko 3,4 mln z samych premii wywalczonych na korcie).

To pokazuje siłę dyscypliny. Przecież sponsorzy nie garnęliby się do obsypywania górą pieniędzy sportowców, którzy nie są kojarzeni w wielu zakątkach świata.

Dlatego zaskakująca informacja o wygranej Świątek nad Halep rozprzestrzeniała się tempem błyskawicy. Pisały o tym największe portale internetowe i gazety, obrazki cieszącej się młodej Polki przewijały się w serwisach informacyjnych największych telewizji. Także w Polsce.

Oglądaj

Kolega rozchorował się, medal przepadł

Długą drogę, od brzdąca kręcącego się pod nogami na korcie do finału French Open, przeszli z ojcem, który wymyślił Igę dla tenisa. To on zaprowadził ją na kort, tak samo jak starszą córkę Agatę. Żona Dorota jest lekarzem. Nie udziela się publicznie. Ten ciężar wziął na swoje barki pan Tomasz.

Na pytanie, jak to jest być ojcem wschodzącej gwiazdy, lekko się oburza.

- Nie, nie patrzę tak na to. Nie traktuję Igi jak gwiazdy. Zwariowałbym. Tak samo ja nie jestem nie wiadomo jakim ojcem. Sport traktujemy normalnie. Chcemy, przede wszystkim ona chce, zrobić wynik. Zdaję sobie sprawę, że w Polsce jest głód sukcesu, każdy oczekuje go tu i teraz, ale podchodzimy do tego na chłodno - mówi Tomasz Świątek.

Ale nie zaprzecza, że wybili się w kraju bez wielkich tenisowych turniejów (- Bez żadnych - wtrąca pan Świątek), z kortami, za które trzeba słono płacić, a pozyskanie sponsora dla nieźle rokującego zawodnika graniczy z cudem.

Świątek senior najpierw zabierał córki na basen. Nauczyły się pływać, ale zajęciom towarzyszyło na przemian zapalenie uszu lub gardła. Szkoda było tracić zdrowie. W zamian zaproponował im tenis, do którego dziewczynki przekonały się z czasem, wraz z pierwszymi małymi sukcesami. Jego teoria jest zresztą taka, że dziecko w pewnym wieku może robić wszystko albo nic, że czasem trzeba je pchnąć do jakiegoś sportu. On akurat wybierał dyscypliny indywidualne.

Tomasz Świątek, rocznik 1964, był wioślarzem. Na tyle zdolnym, że pojechał na igrzyska olimpijskie w Seulu (1988), gdzie na własnej skórze przekonał się, co znaczy być członkiem drużyny. Mówiąc inaczej, być zależnym od kogoś.

- Wiosłowałem w czwórce podwójnej. Przed igrzyskami w miesięczniku "Olimpijczyk" wróżono nam medal. Bardzo chcieliśmy go zdobyć. To były czasy komunizmu. Za olimpijski krążek państwo płaciło wówczas 10 tys. dolarów do ręki, a tyle kosztowało w Warszawie dwu- lub trzypokojowe mieszkanie. To nas motywowało, ale sukcesu nie odnieśliśmy. Jeden z nas się rozchorował. Trochę przez głupotę - wspomina.

- W Seulu panowały wysokie temperatury, do tego duża wilgotność. Pokoje nie były klimatyzowane, więc jeden kolega z drugim zrobili sobie przeciąg. No i przewiało ich. U jednego 37,5 stopni gorączki, z nosa zaczęła lać się woda, powietrze zupełnie zeszło. Kajetan Broniewski, jedynkarz, dołączył do nas awaryjnie, ale łódź nie płynęła jak trzeba. Zajęliśmy siódme miejsce - dodaje.

Córkom tłumaczył więc, że lepiej mieć wszystko w swoich rękach.

"Wiesz tato, nie popełniasz takich błędów z Igą"

To Agata, o trzy lata starsza od Igi, zaczęła z racji wieku szybciej grać w turniejach. Iga dopiero przyglądała się, ale rwała się do gry. Któregoś razu trener Tomasz Jakubczak obiecał, że wejdzie na kort, jeśli przez pół godziny będzie odbijała piłkę o ścianę (nie mogła przy tym upaść). I Iga odbijała aż miło.

Bardzo chciała dołączyć do klubu. Jak w końcu rodzice ją zapisali, miała sześć lat.

- I zaczęła się sportowa rutyna: szkoła, trening, nauka, spać. Wiem, że to brzmi strasznie, ale my naprawdę chodziłyśmy na te zajęcia, bo się na nich dobrze bawiłyśmy. I jasne, czasem zazdrościłam znajomym, gdy umawiali się na grę w piłkę, a ja nie mogłam, bo szłam na trening. Ale bardzo szybko zrozumiałam, że robię coś wyjątkowego i naprawdę fajnego. Żyłam z turnieju na turniej i sprawiało mi to olbrzymią przyjemność - opowiadała Iga Świątek w książce Justyny Sucheckiej "Young power! 30 historii o tym, jak młodzi zmieniają świat".

Oglądaj

To Agata - jak mówi Tomasz Świątek - była bardzo sumienna. Na treningach pracowała jak maszyna. Iga, choć młodsza i słabsza fizycznie, i tak chciała pokonać siostrę. Potrzebowała jednak czasu, ale miała talent, ten dar, o którym wspominali trenerzy. Była też zadziorna, odrzucała schematy.

- Na początku wydawała się leniuchem, ale myślę, że siostra dała jej dobry wzór do naśladowania - twierdzi Michał Kaznowski, były szkoleniowiec Igi Świątek.

Kariera Igi nabierała rozpędu. Agata, którą nękały problemy z kolanami, dała sobie spokój ze sportem. Poszła na studia. Śladem matki wybrała medycynę.

- Ona kiedyś żartobliwie powiedziała: "Wiesz, tato, nie popełniasz takich błędów z Igą jak ze mną. Podejmujesz już inne decyzje". Zgodziłem się i przeprosiłem - przyznaje Tomasz Świątek.

I dodaje: - Nikt stojący z boku, czy trenerzy, czy działacze związku, nie podpowiadał: pojedź na ten czy tamten turniej, zacznijcie grać tam, bo coś wam to da. Każdy rodzic sam podpatrywał, dowiadywał się.

Sukcesy i czas próby

Iga, związana z warszawskimi klubami - Warszawianką, Merą i Legią - pięła się po szczeblach kariery. Jako 13-latka wygrała na kortach Legii mistrzostwa Polski - w singlu, deblu i mikście - choć rywalizowała z dziewczynkami o rok starszymi.

- To był dla mnie wyjątkowy dzień. Myślę, że od tego momentu tenis powoli zaczął robić się dla mnie poważniejszy. Pierwszy raz pomyślałam: "Tak, to właśnie będzie moje życie", gdy jako piętnastolatka pojechałam na juniorskiego Wielkiego Szlema - wspominała.

Już wtedy siała postrach mocnym serwisem, na korcie dyktowała warunki.

W 2016 roku, zaczynając od eliminacji, zatrzymała się dopiero w ćwierćfinale juniorskiego French Open. Następnie wspólnie z Mają Chwalińską i Stefanią Rogozińską-Dzik wygrała Fed Cup, drużynowe mistrzostwa świata wśród młodych tenisistów.

Oglądaj

Był też czas próby. Prawie cały kolejny sezon straciła z powodu kontuzji stawu skokowego.

- Trudny czas i dla mnie, i dla niej. Robiłem za służącego, Iga nie mogła wstać z łóżka. Przychodziły chwile zwątpienia, załamania, ale w końcu nastąpił, choć nie potrafię dokładnie określić kiedy, taki czarodziejski moment. Iga sama zrozumiała i chciała udowodnić nie tylko sobie, że jest w stanie wrócić. I tak zrobiła. Jest taki czas, gdy ludzie walczą, żeby przetrwać. Iga poszła do przodu, stała się mocniejsza - przyznaje Tomasz Świątek.

W roku 2018 triumfowała w juniorskim Wimbledonie. Londyńska trawa jest wyjątkowo szczęśliwa dla młodych Polek. Poprzednio wygrywały tam Aleksandra Olsza, Agnieszka i Ula Radwańskie. Z takim tytułem można snuć poważne plany.

Świątek dała sobie spokój z juniorskim graniem. A to ważny moment. Nie tak łatwo jest w miarę płynnie przejść do grona seniorek. Można przepaść. Czasem z powodu jakiejś kontuzji, czasem przez brak pieniędzy albo wystarczającego talentu. Brutalna weryfikacja.

Ona nie przepadła. Tenisistka z Raszyna zaczęła przebijać się w profesjonalnych turniejach. W rankingu WTA szła w górę. Rok temu na dobre wkroczyła do kobiecego tenisa. W sezonie 2019 w Australian Open awansowała do drugiej rundy. We French Open dotarła jeszcze dalej - do 1/8 finału. Debiuty w turniejach wielkoszlemowych więcej niż obiecujące.

Po drodze był finał zawodów w Lugano, efektowne zwycięstwa nad Karoliną Woźniacką czy mistrzynią olimpijską Monicą Puig. Świątek znalazła się też w pierwszej setce listy WTA. W tym roku, przed rozwojem pandemii COVID-19, poprawiła swoje osiągnięcie w Australian Open - zatrzymała się dopiero w czwartej rundzie. Nieźle jak na nastolatkę.

Trema potrafiła paraliżować

Trenerem Świątek jest Piotr Sierzputowski. W teamie tenisistki ważną rolę odgrywa również psycholog Daria Abramowicz, była żeglarka, z którą Iga współpracuje od zeszłego roku.

- Wytrzymałość psychiczna jest obecnie prawdopodobnie najważniejszą rzeczą w tenisie - tłumaczyła dziennikarzom w Paryżu Świątek. - Współpracowałam z kilkoma psychologami, ale Daria doskonale mnie rozumie. Czasem mam wrażenie, że czyta w moich myślach. Podnosi poziom mojej pewności siebie - mówiła innym razem.

Efekty ich pracy są widoczne, do czego przyznała się tenisistka. Podczas French Open 2019 Świątek została wręcz zdemolowana przez Halep. Polka zwierzyła się, że zwyczajnie pękła psychicznie. Rok później, na tym samym etapie, role się odwróciły. Tym razem to Iga miała wszystko pod kontrolą. Trema już jej nie paraliżowała, a to zdarzało się nieraz.

- Uważam, że do sukcesu warto się też przygotować. Żeby zbudować w sobie jak największą stałość i zachować swoją tożsamość w tym wszystkim. W myśl zasady, o której często mówię, że sportowiec to jest przede wszystkim człowiek. Ten współczesny świat jest bardzo wymagający. Jeśli możemy zbudować sobie takie zasoby, które pomogą nam się zaopiekować sobą w tym wszystkim, to warto to robić - tłumaczyła w tvn24.pl Abramowicz.

Metody ich pracy to tajemnica, ale wiadomo, że Iga jakiś czas temu dostała od pani psycholog ukulele. Uczy się na tym instrumencie grać.

Studnia bez dna

Talent, ciężka praca to nie wszystko. Tomasz Świątek, który po karierze sportowca zajął się biznesem, nie ukrywa, że finansowanie kariery młodej tenisistki to studnia bez dna.

- Łatwo nie było. Miałem dwa lub trzy momenty, kiedy wszystko było na moich barkach, a pojawiła się zadyszka finansowa. Dzisiaj jest łatwiej, ale nie oszukujmy się: zdobycie sponsora dla młodej osoby, 13-14 lat, jest bardzo trudne. Jeśli już się zgłaszają, to na zasadzie: mógłbym zainwestować, ale pod warunkiem jakiegoś później zwrotu. Takich osób, które są w stanie wyłożyć bezinteresownie środki w krótkim lub dłuższym okresie bezpowrotnie, można policzyć na palcach jednej ręki - tłumaczy.

- Przy obecnie osiąganych wynikach Iga ma podpisane kontrakty sponsorskie. Z nich jesteśmy w stanie opłacić i trenerów, i wyjazdy na turnieje. Pieniądze zarobione na korcie należą do niej. Uważam, że nagrodami z zawodów powinna się cieszyć. Wypracowała je i tyle - dodaje.

Inny system, spór o pieniądze

W 2016 roku Tomasz Świątek i jego córka rozpoczęli oficjalną współpracę z agencją Warsaw Sports Group, zajmującą się wychowywaniem i promowaniem przyszłych gwiazd tenisa. W jej ramach agencja wzięła na siebie ciężar finansowania kariery Igi.

- Potrzebowałem wsparcia, miałem zastój finansowy. Nie wypieram się tego - zaznacza Tomasz Świątek.

- Wykładaliśmy pieniądze na wszystko. Od trenerów, na korty, wyjazdy, dietę po szkołę. Nie mogę powiedzieć, ile dokładnie przeznaczyliśmy, ale miesięcznie to był koszt rzędu od kilku do kilkudziesięciu tysięcy złotych. Wydatki nie były stałe, raczej elastyczne. Zdarzało się, że Iga w danym miesiącu rozgrywała na przykład turniej w Stanach Zjednoczonych, więc taki miesiąc kosztował więcej. Ale były też okresy przygotowawcze, gdzie trenowała na miejscu - tłumaczy eurosport.pl Artur Bochenek, prezes Warsaw Sports Group.

W maju 2019 pojawiła się informacja, że Tomasz Świątek postanowił zerwać związek z WSG.

- Proponowali złote góry, zapewniali że wszystko będą finansować, a my będziemy rozliczać się z pieniędzy, które Iga zarobi na korcie. Ten układ funkcjonował do momentu, gdy poprosiłem, po półtora roku, o raport, choć powinienem dostawać go częściej. Jak zacząłem analizować jego treść, zorientowałem się, że było w nim, niestety, dużo nieścisłości, by nie użyć mocniejszego określenia. To spowodowało, że nie próbowałem się dogadywać. Chciałem odejść - tłumaczy Tomasz Świątek.

- Zbliżał się moment 18. urodzin Igi (obchodzi je 31 maja - red.), uznałem więc, że to odpowiedni czas na rozwiązanie umowy. Do dzisiaj nie osiągnęliśmy porozumienia. Oni upierają się, że jesteśmy winni im bardzo duże pieniądze. Natomiast uważam, że my chcemy oddać im środki, które naprawdę wykorzystaliśmy - dodaje.

Inaczej sprawę widzi Bochenek.

- Umowa zawarta między rodzicami Igi a WSG przed sądem rodzinnym miała gwarantować to, że nadal będzie obowiązywała po ukończeniu przez Igę 18. roku życia, ale wtedy przechodzi na nią. Sąd przeanalizował, czy umowa jest korzystna dla nieletniej. Pan Tomasz Świątek wypowiedział ją dwa dni przed tymi urodzinami. Naszym zdaniem nieskutecznie - tłumaczy prezes Warsaw Sports Group.

- Nie można bezkosztowo wypowiedzieć takiej umowy, bo chodzi o duże pieniądze, które zostały zainwestowane. W zapisach jest klauzula wykupu. Nie jest naszą intencją kontynuowanie współpracy wbrew woli zawodnika, ale chcemy ją zakończyć na warunkach, jakie są w niej zawarte. Mówiąc inaczej, odzyskać opisane w umowie pieniądze - dodaje.

Spór ma rozstrzygnąć sąd. Ponoć jeszcze w tym roku.

O jakie pieniądze toczy się spór? - Nie mogę dokładnie zdradzić kwot. Ale chodzi o setki tysięcy złotych zainwestowane w finansowanie kariery oraz kilkukrotnie większe kwoty wynikające z zapisów w umowie - przyznaje prezes WSG.

Kto zatem kieruje karierą Igi Świątek? - Decyzje podejmujemy wspólnie. Ja, trenerzy i Iga, bo jest już dorosła. Rozważamy, gdzie pojedziemy, jej głos jest bardzo ważny. Z kolei ja pilnuję wszystkich spraw finansowych, rozliczam się z trenerami, opłacam wyjazdy - mówi Tomasz Świątek.

Jego córka zarobiła w Paryżu fortunę. Za wygraną w Paryżu odbierze czek na 1,6 mln euro. To więcej niż zarobiła w dotychczasowej karierze - 930 tys. euro.

Tomasz Świątek pozostaje w cieniu, nie podróżuje na turnieje. Nie chce generować dodatkowych kosztów. - Kiedyś popchnąłem Igę do tego sportu. Teraz ona wie, co ma robić na korcie. Nie zaliczam się do Komitetu Oszalałych Rodziców - dodaje.

Staromodna dziewczyna

W życiu prywatnym śmieje się, że jest staromodną dziewczyną. O muzyce może opowiadać godzinami. To jej największa pasja.

- Zawsze bardzo mnie odprężała. Odpoczywając, lubię słuchać zwłaszcza rocka. Uwielbiam Pearl Jam, oglądałam ich kilka koncertów, Eddie Vedder jako wokalista jest świetny, ma w sobie tyle energii, że ciężko oderwać wzrok. Lubię też Pink Floyd, bo… wiadomo, zespół legenda, Red Hot Chilli Peppers, Amy Winehouse. Ale można powiedzieć, że moja przygoda z rockową muzyką zaczęła się od Coldplay, to był mój pierwszy zespół, który naprawdę polubiłam - opowiadała w jednym z wywiadów.

- Skąd tyle starszych rzeczy? Kiedy jeździłam na różne turnieje z tatą, a potem innymi trenerami, oni słuchali w samochodzie muzyki, często rockowej, dużo rzeczy mi się spodobało. Aerosmith i Simple Red poznałam dzięki mojej byłej trenerce od przygotowania fizycznego. Ale wśród moich ulubionych zespołów jest też… ABBA. Usłyszałam ich kiedyś jako sześcioletnia dziewczynka i zostałam fanką. Później w szkole dziewczyny słuchały Rihanny, Beyonce, Lady Gagi i innych rzeczy z radia, a ja twardo byłam z ABBĄ. Taka ze mnie staromodna dziewczyna. Do dziś mam do nich słabość - przyznała.

Filmy? Najczęściej te z Sandrą Bullock, ulubioną aktorką. W święta Bożego Narodzenia zawsze ogląda film z nią w roli głównej - "Ja cię kocham, a ty śpisz". Lubi książki historyczne, spodobała się jej "Katedra w Barcelonie" Ildefonso Falconesa. Chętnie sięga też po kryminały. Książkę zawsze musi mieć w torbie. Co zabrała do Francji? - Teraz czytam Johna Grishama. Zaczęłam od "Firmy", potem była "Ława przysięgłych", teraz czytam "Klienta". To są takie idealne książki, z którymi spędzam kilka dni i nie są zbytnio angażujące, ale jest też dużo akcji, więc polecam - zdradziła.

"Mogłaby mierzyć się z facetami"

Eksperci nie mają wątpliwości. O ile ominą Igę kłopoty zdrowotne, czeka ją świetlana przyszłość.

- Jest wyjątkowo utalentowana i gra najlepiej ze wszystkich młodych tenisistek - uważa Wojciech Fibak, najlepszy polski tenisista w historii.

- Iga ma to coś, że potrafi grać kosmiczny tenis. Pewnie, szybko, choć ma też subtelne zagrania: skróty, loby, woleje. Niebywały talent. Raz na milion rodzą się takie dziewczyny. Ona trafia prosto w linię, ma tę sztukę opanowaną. Trzeba się z tym urodzić. Do tego ten atletyzm przy serwisach, bekhendach czy forhendach. Zresztą jej serwis jest typowo męski. W ogóle mogłaby mierzyć się z facetami. Oczywiście u nich byłaby większa regularność, ale przy pokazowych setach mogłaby ich poganiać na korcie, zaskoczyć skrótem - dodaje.

Joanna Sakowicz-Kostecka, była tenisistka, obecnie ekspertka Eurosportu, zwraca uwagę, że Iga Świątek jest bardzo mocna fizycznie oraz niezwykle sprawna.

- Zdarzało się, że ktoś miał moc w ręku, ale nie poruszał się tak dobrze, tak zgrabnie. Igę wyróżnia sprawność fizyczna, która u kobiet jest szczególnym darem. Myślę, że fakt, iż tata był wybitnym sportowcem, olimpijczykiem, też miało swoje dobre strony. Wie, na czym polega sport wyczynowy - tłumaczy.

- Iga prezentuje męski styl gry, który jest rzadko spotykany u pań. Większość zawodniczek gra płasko, a Iga potężną rotacją. To bardzo cenna umiejętność. To też nie jest tak, że w tenisie sama ręka generuje siłę. Ona pochodzi z całego ciała, z jego ustawienia. Iga potrafi wykorzystać potencjał swojego ciała - dodaje komentatorka Eurosportu.

Świątek i Radwańska. Dwa różne światy

Iga Świątek, choć nie lubi porównań z Agnieszką Radwańską, to ich nie uniknie. Kariery pań zaczynały się podobnie. Obie wygrały juniorski Wimbledon. Następnie, już wśród seniorek, za siódmym podejściem docierały do pierwszego wielkoszlemowego ćwierćfinału - Świątek we French Open 2020 (miała 19 lat i 126 dni), Radwańska w Australian Open 2008 (18 lat i 324 dni).

Oglądaj

- Dwie inne osobowości, dwa różne style, kompletnie inne światy. Aga preferowała grę bardziej z kontry, delikatnie odgrywała piłkę. Iga lubi prowadzić grę, nadaje jej rytm - wyjaśnia Sakowicz-Kostecka.

Tomasz Wiktorowski, były trener Radwańskiej, komentujący mecze Świątek w Eurosporcie, dyplomatycznie unika porównań, ale zwraca uwagę na coś innego.

- Miałem okazję oglądać i komentować sporo meczów Świątek. Do tej pory aspekt mentalny był jej zdecydowanie najsłabszym elementem. Natomiast mam wrażenie, że Iga w ostatnim czasie bardzo dojrzała. We Francji w każdym meczu zachowywała dyscyplinę taktyczną, miała mnóstwo cierpliwości, a ona jest potrzebna zwłaszcza na kortach ziemnych. To największy postęp, który u niej zaobserwowałem - mówił na antenie TVN24.

- Ma 19 lat, jest u progu kariery. Dalej będzie się uczyła, ale myślę, że przyniesie nam dużo pociechy. Czy zdoła awansować do czołowej dziesiątki na świecie? Odpowiem bez namysłu, że tak. Kiedy? Nie wiem - uważa Wiktorowski.

Tenisistka pełną gębą

Iga Świątek od kilku miesięcy, po tym, jak zdała maturę, jest zawodową tenisistką na pełen etat.

- Jeszcze nie poświęciła się tej pracy na sto procent. Na razie zajęcia i treningi dzieliła ze szkołą, więc trudno wykonywać wszystkie założenia trenerskie w stu procentach. Nigdy nie było tak, że miała dwa treningi i do tego naukę w szkole. Nie dałoby się tego pogodzić. Teraz, gdy ma już maturę i skończyła szkołę, weszła w pełni profesjonalne przygotowanie do gry. Ma czas na inne czynniki, które przesądzają o wyniku. Mam nadzieję, że stanie się jeszcze lepsza i będziemy cieszyć się z jej występów - mówi Tomasz Świątek.

Iga plany ma ambitne. Nie tylko chce wygrać wszystkie wielkoszlemowe turnieje (Australian Open, French Open, Wimbledon i US Open). Marzy się jej również olimpijskie złoto. Ze względu na opowieści ojca, którego posłuchała, że warto mieć wszystko w swoich rękach.

Ona ma. Świat u stóp też.

W sobotę dała Polsce pierwszy wielkoszlemowy tytuł. Iga Świątek została mistrzynią French Open.

Oglądaj