Novak Djoković pokonał Jannika Sinnera i wygrał Finały ATP

"Nole", choć w fazie grupowej kończącego rok turnieju nie do końca był sobą, na poważnie do pracy wziął się, gdy zaczęło to mieć największe znaczenie. W sobotę stracił tylko pięć gemów w rywalizacji z wiceliderem rankingu Carlosem Alcarazem, a dzień później miał okazję odegrać się Sinnerowi za porażkę sprzed kilku dni.

We wtorek to właśnie Jannik triumfował w trzech setach 7:5, 6:7 (5-7), 7:6 (7-2) i można było zastanawiać się, czy jest w stanie powtórzyć to osiągnięcie w meczu o tytuł.

Początkowo praktycznie nic na to nie wskazywało.

To Djoković nadawał ton grze, którą w pierwszym secie zaczął już w pełni kontrolować po gemie czwartym, w którym przełamał rywala i wyszedł na prowadzenie 3:1. To pozwoliło mu już spokojnie dotrwać z bezpieczną przewagą i otwierający fragment finału zwyciężyć 6:3, akcentując wyraźną różnicę w jakości i przede wszystkim arcymistrzowskim doświadczeniu.

W podobnie łatwy i zdecydowany sposób otworzył partię kolejną. W pierwszym gemie do wygranej przy serwisie rywala doprowadził, nie tracąc choćby jednej wymiany. Szybkie przełamanie poskutkowało kolejnym zwycięstwem już przy własnym podaniu i prowadzeniu po chwili 2:0.

Wtedy jednak reprezentant gospodarzy uzyskał nowe, finałowe życie. Najpierw, w gemie trzecim, wybronił aż trzy break pointy, by po dłuższej chwili przegrywać już tylko 2:3. I wtedy to znów wyszła na jaw cała klasa Novaka - choć Sinner prowadził już 40:15 i był dwie piłki od doprowadzenia do remisu, to doświadczony mistrz przetrwał napór i ponownie nie dał się przełamać.

Podobnie sytuacja wyglądała w gemie siódmym. Panowie rywalizowali praktycznie w nieskończoność, doszło do aż dziewięciu równowag, po czym finalnie triumfował Sinner i wydawało się, że może to być dla niego punktem zwrotnym. Nic z tych rzeczy, to Djoković wygrał ze sporym luzem dwa kolejne gemy, mecz i ostatni znaczący, singlowy turniej w roku kalendarzowym.

Tym samym Novak zwieńczył praktycznie perfekcyjny sezon. Pomimo 36 lat na karku był w stanie zwyciężyć Australian Open, Roland Garros, US Open, a do tego dorzucić prestiżowy triumf w Finałach ATP. Gdyby tylko w finale Wimbledonu pokonał Alcaraza, zaliczyłby rok absolutnie historyczny.

Patrząc jednak na jego dyspozycję, nie można takiego osiągnięcia wykluczyć za rok. Także pamiętając o tym, że w 2024 tenis zagości także na igrzyskach w Paryżu.

(mb/TG)