Błyszczy w Euro, w klubie o nim zapomniano. Więcej goli od Anglii, Francji i Belgii

Mikautadze pokonał bramkarza Turcji (1:3), bramkarza Czech - z karnego (1:1) i bramkarza Portugalii - też z karnego (2:0). To prawda, pewna awansu z pierwszego miejsca Portugalia we wtorkowy wieczór zagrała drugim składem - choć od pierwszej minuty na boisku zameldował się Cristiano Ronaldo - Gruzja sensację sprawiła i tak. I gra dalej.

Uwaga porządkowa - Polska udział w imprezie zakończyła z trzema golami, w tym jednym po powtórzonym karnym Roberta Lewandowskiego.

Urodził się we Francji, w Lyonie, 31 października 2000 roku. Jego rodzice to Gruzini i Georges - co wyzna po latach - zawsze chciał zagrać w gruzińskiej kadrze. Piłkę kopać zaczynał w lokalnym FC Gerland, szybko znalazł się jednak w szkółce Olympique Lyon, z której - na krótką przerwę w AS Saint-Priest - przeszedł do FC Metz. Tam podpisał pierwszy zawodowy kontrakt. Pierwszy sezon okazał się bardzo trudny, Mikautadze występował głównie w drużynie rezerw. Po kilku miesiącach z pięcioma kolegami został wypożyczony do walczącego w Belgian First Division B - drugi poziom rozgrywkowy - Seraing. I zaczął zdobywać bramki, wreszcie, cztery już w debiucie, przeciwko Lommel.

Potem? Powrót do Metz i transfer do Ajaksu, za 16 mln funtów, z bonusami nawet 19. Tego czasu Mikautadze dobrze nie wspomina. - Mieszkałem w hotelu, siedziałem w pokoju i wariowałem - opowiadał w rozmowie z francuskim dziennikiem sportowym "L'Equipe". - Nikogo nie znałem, nie znałem też języka. Nie stworzono mi warunków do osiągnięcia sukcesu. Żeby grać na wysokim poziomie, piłkarz musi czuć się komfortowo. W Ajaksie o mnie zapomniano, byłem bardzo rozczarowany.

Transfer marzeń zakończył się klapą, powrotem do Metz, na wypożyczenie, w styczniu 2024. Zespół walczył o utrzymanie w Ligue 1, Mikautadze znowu strzelał w barażach pokonany został jednak przez Saint Etienne. Stąd znak zapytania - co dalej z jego karierą? Błyszcząc na stadionach Euro 2024, Mikautadze nie wie, gdzie zagra w nowym sezonie ligowym.

W 1/8 finału Euro 2024 Gruzję czeka zadanie ekstremalne - mecz z rozpędzoną, celującą w tytuł Hiszpanią. - Kiedy jesteś małym zespołem, wiesz, że nie masz nic do stracenia - twierdzi Willy Sagnol, francuski selekcjoner gruzińskiej reprezentacji, przed laty znakomity piłkarz. - Francja, Anglia, Portugalia, Hiszpania, wszystkie te zespoły czują presję. My nie, my nie mamy na barkach żadnego ciężaru.

Przyznał, że końcówka spotkania z Portugalią była męką. - Na zegarek zerkałem co 10 sekund, aż do ostatniego gwizdka. Teraz brakuje mi słów, jestem z zawodników bardzo dumny, pokazali piękny obraz Gruzji, nie tylko dzisiaj, w meczach z Czechami i Turcją też. Powtarzam im: "wyjdźcie na boisko i grajcie, zachowujcie dyscyplinę, kiedy nie macie piłki, a kiedy ją macie - grajcie, po prostu. Jak dawniej, kiedy byliście nastolatkami i czerpaliście z tego czystą przyjemność, bez tej całej otoczki, bez stresu, bez pieniędzy, bez oczekiwań. Przeciwko Portugalii zrobili to znakomicie".

Gruzińską kadrą zachwyca się także asystent Sagnola, Anglik David Webb. - Tu wszyscy są równi, niezależnie od tego, w jakim klubie grają, ile zarabiają, ile maja lat i jakie doświadczenie. Każdy jest równy, każdy, kto pracuje na sukces, nie tylko piłkarze. To bardzo pokorni ludzie, pełni pasji, wrażliwi i emocjonalni, dumni z tego, że reprezentują swój kraj - opowiada Webb.

1. Georges Mikautadze (Gruzja) - trzy

2. Niclas Felllkrug (Niemcy)

Cody Gakpo (Holandia)

Razvan Marin (Rumunia)

Jamal Musiala (Niemcy)

Ivan Schranz (Słowacja) - po dwa

2020: Cristiano Ronaldo (Portugalia), Patrik Schick (Czechy) - po pięć

2016: Antoine Griezmann (Francja) - sześć

2012: Fernando Torres (Hiszpania) - trzy

2008: David Villa (Hispania) - cztery

2004: Milan Baros (Czechy) - pięć

(rk)