Medalista olimpijski w szpitalu. "Częściowe zamknięcie tętnicy wieńcowej"
Trafił tam po sobotnich zawodach PŚ w kombinacji norweskiej w Lahti.
Nie żyje Zenon Plech, legenda polskiego żużla
Nie żyje Zenon Plech. Były znakomity żużlowiec zmarł w wieku 67 lat.
O śmierci "Super Zenona", indywidualnego wicemistrza świata z Chorzowa z 1979 roku i wielokrotnego medalisty mistrzostw Polski, poinformował klub Wybrzeże Gdańsk.
"Jeden z najwybitniejszych żużlowców w historii, wieloletni lider oraz trener GKS Wybrzeże" - wspomina go gdański klub.
Plech dla Wybrzeża jeździł w latach 1977-1987.
Od kilku lat zmagał się z chorobą nerek.
Ojca pożegnał także syn Krystian, który jest dyrektorem ds. marketingu Wybrzeża. W mediach społecznościowych zamieścił ich wspólne zdjęcie.
"To mój tata. Największy idol, bohater, wzór. Kochany, dowcipny, zawsze uśmiechnięty. Tak samo jak dziś rano, gdy słyszałem Ciebie po raz ostatni. Kocham Cię. Do zobaczenia tato" - pisze działacz.
Wychowanek Stali Gorzów Wielkopolski pierwszy sukces odniósł w 1971 roku, kiedy razem ze Zbigniewem Marcinkowskim i Grzegorzem Kuźniarem zdobył Srebrny Kask.
Wielokrotny uczestnik mistrzostw świata
Jego największym osiągnięciem było wywalczenie 2 września 1979 roku w Chorzowie srebrnego medalu indywidualnych wicemistrzostw świata. Plech wygrał cztery wyścigi i tylko w siódmym starcie dojechał na metę trzeci, za późniejszym zwycięzcą Nowozelandczykiem Ivanem Maugerem oraz czwartym w generalnej klasyfikacji Amerykaninem Kelly Moranem. Z kolei 2 września 1973 roku, w swoim debiucie w tej imprezie, był w Chorzowie trzeci. "Super Zenon" zgromadził 12 punktów, triumfował Jerzy Szczakiel, a Biało-Czerwonych przedzielił Mauger.
W indywidualnych mistrzostwach świata startował łącznie osiem razy i 5 września 1976 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie przypadła mu jeszcze piąta lokata.
Z powodzeniem rywalizował również w drużynowych mistrzostwach świata oraz mistrzostwach świata par. W tej pierwszej imprezie ma na koncie pięć medali - 19 września 1976 roku w Londynie Biało-Czerwoni zdobyli srebro, a w Olching (1972), Chorzowie (1974), Landshut (1978) i Wrocławiu (1980) musieli zadowolić się trzecim miejscem.
W 1980 roku w Krsku razem z Edwardem Jancarzem zajął, za Anglikami, drugą lokatę w mistrzostwach świat par. W duecie z Jancarzem był także trzeci w 1979 roku w Vojens oraz dwa lata później w Chorzowie. Ponadto na najniższym stopniu podium stanął w tych zawodach w 1973 roku w Boras razem ze Zbigniewem Marcinkowskim.
Długa lista krajowych tytułów
W 1972 roku w Bydgoszczy zdobył, będąc najmłodszym zawodnikiem turnieju, swój pierwszy indywidualny tytuł mistrza Polski. W tej imprezie triumfował pięć razy, ponadto w 1974, 1979, 1984 i 1985 roku, dwa razy był też drugi (1981, 1983). W sumie ma na koncie 18 medali krajowego czempionatu.
Drużynowy mistrz Polski (1973, 1975, 1976), cztery razy (1971, 1974, 1978, 1985) stanął na drugim stopniu podium. Złoty (1973, 1985), srebrny (1986) i brązowy (1984) medalista mistrzostw Polski par klubowych. Trzykrotny zdobywca Złotego Kasku (1974, 1974, 1978).
Ceniony zawodnik i trener
Startował także w lidze brytyjskiej. W latach 1975-1976 i 1979-1981 był żużlowcem drużyny Hackney Hawks Londyn (w 1979 roku został indywidualnym wicemistrzem Londynu oraz drużynowym wicemistrzem ligi angielskiej), a w 1982 roku zdobywał punkty dla Sheffield Tigers.
Bogatą karierę zakończył w wieku 34 lat - 21 czerwca 1987 roku w Gdańsku odbył się jego oficjalny pożegnalny turniej.
Jako szkoleniowiec pracował w Wybrzeżu, Stali Gorzów Wlkp. i WTS Wrocław. Ten ostatni zespół prowadził w 1999 roku (na kilka kolejek przed końcem odszedł z klubu), w którym wrocławianie wywalczyli wicemistrzostwo kraju. W 2008 roku awansował do ekstraligi z Polonią Bydgoszcz. W 2001 roku był trenerem reprezentacji Polski, która we Wrocławiu uplasowała się na drugiej pozycji w Drużynowym Pucharze Świata.
Założył Fundację Zenona Plecha - Wspierania Rozwoju Kultury Fizycznej i Sportu, prowadził w Gdańsku żużlową szkółkę.
Autor: twis/Srogi
/
Źródło: eurosport.pl, PAP
