Tom Daley do Pekinu leciał po naukę
Najlepsze olimpijskie momenty: Pau Gasol i jego olimpijskie...
Żywe legendy: Hicham El Guerrouj
Teddy Riner przegrał po raz pierwszy od 10 lat- Miałem dziewięć lat, gdy po raz pierwszy skoczyłem z 10-metrowej wieży. To było przerażające – wspomina Tom Daley. – Stałem na krawędzi i kurczowo trzymałem się poręczy. Potwornie się bałem. Ale gdy to zrobiłem, chciałem już tylko więcej i więcej.
- Stał na basenie, płakał i wcale nie chciał skakać – wspomina pierwszy kontakt z przyszłym olimpijczykiem jego trener Andy Banks. – Na szczęście zobaczyłem w jaki sposób wchodzi do basenu. Stało się wówczas jasne, że ten chłopak ma wielki talent. Kiedy udało mu się pokonać strach, wszystko razem zagrało.
Początki kariery młodego zawodnika nie były łatwe. Musiał dzielić pasję i treningi z obowiązkami szkolnymi. Ale wytrwałość i konsekwencja zaprowadziły go wprost na igrzyska olimpijskie w Pekinie w 2008 roku. Tam pojechał jednak głównie po naukę, bo jego program szkolenia był nastawiony przede wszystkim na mające się odbyć cztery lata później igrzyska w Londynie.
Ciężka praca przyniosła jednak owoce znacznie wcześniej. Jako 15-latek wywalczył tytuł mistrza świata w skokach z 10-metrowej wieży. Czterokrotnie zdobywał mistrzostwo, a dwa razy wicemistrzostwo Europy. W Londynie udało mu się wywalczyć brąz, który cztery lata później w Rio powtórzył, tym razem w konkurencji skoków synchronicznych.
Zawdzięcza to nie tylko wytrwałej pracy, ale również wyjątkowym okolicznościom, w jakich znalazł się w bardzo młodym wieku.
- Musiałem bardzo szybko dorosnąć. Wszyscy skoczkowie byli starsi ode mnie, więc po prostu zacząłem zachowywać się jak oni – wspomina. – Niczego się nie spodziewałem, chciałem się po prostu dobrze zaprezentować – mówił o swoim pierwszym występie przyszły mistrz świata i medalista olimpijski.
