Oglądaj Tokio 2020 w Player.pl

Zmęczony najbardziej był Mateusz Rzeźniczak, który do kolegów dołączył już w czasie rozmowy. - Było ciężko, jak to my mówimy miałem chyba dosyć dużą "bombę". I tak powoli tu do państwa człapałem. Udało się, dotarłem. To mój pierwszy start w Tokio, debiut na igrzyskach. I od razu w finale. Oby wyniki były jeszcze lepsze - oznajmił.

WSZYSTKO O IGRZYSKACH OLIMPIJSKICH W TOKIO>>>

"Starałem się nie szarżować, resztki sił zostawić na koniec"

- Daliśmy z siebie wszystko - mówił Kowaluk. - Widać po nas, że włożyliśmy w ten bieg całe serce. Wyglądamy, jak wyglądamy. Niestety, to za mało. A było przecież szybciej niż wczoraj.

W piątkowych eliminacjach - gdzie zamiast Rzeźniczaka biegł Jakub Krzewina - Biało-Czerwoni uzyskali znakomite 2.58,55,. W sobotnim finale zmierzono im 2.58,46, co jest drugim wynikiem w historii polskiej lekkoatletyki, za rekordem Polski z roku 1998, wynoszącym równe 2.58,00.

- Tak naprawdę dopiero się rozkręcamy, dopiero zaczęliśmy na nowo kleić tę sztafetę - opowiadał Kowaluk.

Kajetan Duszyński, ta błyskawica na ostatniej zmianie - to on kończył przecież sztafetę mieszaną, która sięgnęła w Tokio po sensacyjne złoto - przed zadaniem stał trudnym. - Troszeczkę było zamieszania przy przekazaniu pałeczki, lekko wybiło mnie to z rytmu - relacjonował wydarzenia z bieżni. - Mimo wszystko udało mi się potem dobrze ustawić. Starałem się nie szarżować, zostawić resztki sił na koniec.

Po tytuł w sztafecie mieszanej sięgnął on, Karol Zalewski oraz biegnący w eliminacjach Kowaluk. - Moim marzeniem był przyjazd tutaj. Czuję się bosko. To bardzo motywujące na następne lata - oświadczył Duszyński.

 

Oglądasz