Tokio. Dwa złote medale w skoku wzwyż
Tokio. Włoski wieczór na stadionie olimpijskim
Tokio. Ceremonia medalowa skoku wzwyż mężczyznOglądaj Tokio 2020 w Eurosporcie w Player.pl
- Oszalałem ze szczęścia, moje serce eksplodowało - mówił kilka chwil po zakończeniu rywalizacji sensacyjny triumfator, który przez kilka minut nie mógł dojść do siebie.
Razem ze swoim przyjacielem Katarczykiem Mutazzem Barshimem, podopiecznym polskiego szkoleniowca Stanisława Szczyrby, bezbłędnie pokonywał każdą wysokość, aż do 2,37. Żaden nie zdołał jednak przeskoczyć 2,39. Obydwaj zdecydowali, że nie chcą dogrywki i "biorą" złoto.
Chwilę później na stadionie w Tokio 29-letni Włoch rozpoczął taniec radości. Położył się na rozbiegu, trzymał za serce i płakał ze szczęścia.
Konkurs rozgrywany był w godzinach wieczornych miejscowego czasu, ale euforia wygrała ze zmęczeniem. Nawet po powrocie do hotelu.
"Jest 6 rano i boję się iść spać... Nie chcę budzić się z tego snu, który wydaje się tak bardzo realistyczny" - napisał w mediach społecznościowych w nocy polskiego czasu.
Czasu na sen nie było już zbyt dużo, bo w poniedziałek dokładnie od 11.54 wziął udział w ceremonii medalowej. Niewyspania nie było widać. Była za to nieustająca radość widoczna nawet pomimo maseczki na twarzy Włocha. Dla niego była to wyniosła chwila. Hymn zaśpiewał, mając zamknięte oczy i trzymając rękę na piersi.
- Wiedziałem, że to będzie bajkowa noc. Tak, nie chcę się przechwalać, wiem, że teraz łatwo się mówi. Zachowałem to dla siebie, nie wygłaszałem tego, jak pozostali finaliści - wyjawił, gdy już opadły emocje.
WSZYSTKO O IGRZYSKACH OLIMPIJSKICH W TOKIO>>>
Włoch, który na igrzyskach w Rio de Janeiro nie wystąpił z powodu kontuzji stawu skokowego, powiedział, że krótko przed niedzielnym startem wiadomość wysłała mu jego dziewczyna Chiara, którą Gianmarco poślubi po igrzyskach.
- Napisała mi, że jest spięta i bardzo cierpi, myśląc o tym, co ja muszę czuć. Zapewniłem ją, życząc miłego wieczoru, dodając, że nic mi nie jest oraz że będzie fajnie - relacjonował dziennikarzom.
- Miałem doskonałe przeczucie i jak tylko wyszedłem na tor, rozejrzałem się i pomyślałem: oto jesteśmy, to jest ten moment. I teraz to mam. Jestem mistrzem olimpijskim... No cóż, nadal nie mogę w to uwierzyć - podsumował.
