Legendy wiecznie żywe. Didier Dinart
Dinart o swoim dzieciństwie
Wielki triumf piłkarzy ręcznych Francji na igrzyskach...W czwartek kielczanie zagrają w Norwegii mecz 3. kolejki Ligi Mistrzów z Elverum, hegemonem tamtejszej ligi, mistrzem kraju w latach 2011-2019 (transmisja w Eurosporcie o 20:40). Choć Skandynawowie mają się kogo obawiać w polskim zespole, to niewątpliwie kadra mistrzów Polski mogłaby wyglądać jeszcze bardziej imponująco, gdyby ziściły się informacje francuskich mediów sprzed kilku miesięcy.
W kwietniu dosyć głośno zrobiło się o kontakcie przedstawicieli Vive z byłym fenomenalnym zawodnikiem, a dziś trenerem. Dinarta, będącego świeżo po zakończeniu pracy w roli selekcjonera reprezentacji Francji, przymierzano do roli asystenta trenera Talanta Dujszebajewa. Miał w tej funkcji zastąpić ówczesnego asystenta Urosa Zormana. Tak przynajmniej twierdził francuski serwis Handnews.fr.
Gdyby obaj panowie spotkali się w Kielcach, byłby to już ich drugi wspólny projekt w karierze. Wcześniej mieli okazję poznać się i grać w hiszpańskim Ciudad Real. Francuz grał w nim potem, jak również w Atletico Madryt, gdy Dujszebajew był w tych drużynach szkoleniowcem.
Wspólnie cieszyli się z wielu sukcesów, w tym mistrzostw i pucharów Hiszpanii czy przede wszystkim dwukrotnego zwycięstwa w Lidze Mistrzów w latach 2006 i 2008. Ostatecznie do ponownego spotkania dwóch dżentelmenów nie doszło.
Grającym asystentem Dujszebajewa został Krzysztof Lijewski, a Dinart aktualnie odpoczywa od przesyconej medalami wielkich imprez kariery.
Nie powinno nikogo dziwić, że Dinart stał się jednym z bohaterów eurosportowej serii "Gwiazdy wiecznie żywe". Pomimo upływu lat jego blask w panteonie piłki ręcznej jest nadal widoczny.
Na boisku jego cechą charakterystyczną była waleczność. Warunki miał idealne do gry na pozycji obrotowego. - Gdy się urodził, ważył cztery kilogramy, 300 gramów i miał 51 cm długości. Od początku był więc duży - wspomina mama Didiera.
Na świat przyszedł w Pointe a Pitre na Gwadelupie. Dorastał w trudnych warunkach, pośrodku dżungli. - Wychowywałam go sama, tata go porzucił, gdy miał trzy lata - kontynuuje pani Dinart.
- Jako dziecko lubiłem ryzykować. Jeśli coś było zabronione, to robiłem to. Sport pomógł mi stać się mężczyzną. Zwłaszcza, że wychowywałem się bez ojca - mówi gracz w materiale.
W piłkę ręczną grał od 14. roku życia. - Zupełnie inaczej na początku byłem ustawiany na boisku, ale skończyłem jako obrońca. Cały czas wiedziałem też, że nie mogę zawodzić. Mówiłem sobie: będę walczył. Odczuwałem złość, gniew, więc w związku z tym pomyślałem sobie w końcu, że dobrze być obrońcą - przypominał.
Wybrał znakomicie. Kariera słynącego z bardzo ostrej gry defensywnej obrotowego zbiegła się w czasie ze złotym francuskim pokoleniem, które Dinart doprowadził do dwóch tytułów olimpijskich, aż trzech mistrzostw świata oraz dwóch mistrzostw Europy.
Naturalnym zwycięzcą pozostał także po zejściu z parkietu. W zawodzie trenera sprawdził się nie gorzej, w 2016 roku obejmując reprezentację Francji, z którą zdobył medale na każdej wielkiej imprezie. Z mistrzostw świata przywiózł złoto i brąz, medal z tego samego kruszcu wywalczył też na mistrzostwach Europy. Na igrzyskach w Rio de Janeiro pracował jako asystent, tam cieszył się ze srebra.
Z kadrą rozstał się na początku tego roku, po słabym występie na czempionacie Starego Kontynentu. Od tamtego czasu pozostaje bez pracy. Czekając na ofertę godną jego talentu i niezaprzeczalnego statusu gwiazdy swojej dyscypliny sportu.
Transmisje z igrzysk w Tokio oraz meczów Vive w Lidze Mistrzów w Eurosporcie i Eurosport Playerze.
