Ceremonia otwarcia igrzysk olimpijskich w Tokio - zapalenie znicza, defilada

Uroczystość otwarcia 32. letnich igrzysk odbyła się oczywiście na Stadionie Olimpijskim. Tokio było gospodarzem letnich igrzysk już w 1964 roku, jednak tamta impreza została rozegrana na starym stadionie, który został wyburzony w 2012 roku. Od 2015 roku Tokio cieszy się już nowoczesnym Stadionem Olimpijskim. Na tych igrzyskach będzie gościł ceremonie otwarcia i zamknięcia oraz rywalizację lekkoatletów.

Igrzyskami w 1964 roku Japonia chciała pokazać, że odbudowała się po II wojnie światowej.

- A te igrzyska mają pokazać całemu światu, że tę pandemię pokonujemy, że ona nie wygra ze sportem. To chyba główne przesłanie, żeby pokonać ją wspólnymi siłami - komentował w Eurosporcie Andrzej Person.

I rzeczywiście. "Razem" - to hasło dominowało na ceremonii otwarcia. Kibiców z powodu pandemii na igrzyskach brak, ale sportowcy pokazali, że tego święta już nikt im nie zabierze.

Część artystyczna pełna była nawiązań do japońskiej kultury i sztuki. Bohaterami tego dnia musieli być jednak sportowcy.

Ich udział w tradycyjnym przemarszu miał być ograniczony. Narodowe komitety olimpijskie zostały poproszone, by na paradę nie wysyłały zbyt dużej grupy reprezentantów, jednak defilada i tak zajęła ponad dwie godziny.

Barwny korowód składał się z reprezentantów dokładnie 205 państw, którzy pojawiali się na stadionie w kolejności alfabetycznej, tyle że alfabetu japońskiego.

Defiladę rozpoczęła Grecja, gdzie wszystko się zaczęło. Jako drugą garstka widzów, głównie oficjeli, mogła oklaskiwać olimpijską reprezentację uchodźców. Potem była Islandia. Polacy mieli dopiero 165. numer startowy.

Festiwal uśmiechów i kolorów trwał w najlepsze przez ponad dwie godziny. Przed kamerami brylowały dobrze znane twarze.

Na trzecich igrzyskach z rzędu - zarówno biorąc pod uwagę letnie, jak i zimowe - na ceremonii otwarcia nagi tors dumnie eksponował Pita Taufatofua. W Pjongczangu startował w biegach narciarskich, tym razem postawił na taekwondo.

Polscy chorąży nie prezentowali się równie efektownie, ale równie godnie. Biało-czerwoną flagę na Stadion Olimpijski w Tokio wniosła para kolarka górska Maja Włoszczowska i pływak Paweł Korzeniowski, którzy przewodzili ponad 200-osobowej reprezentacji. Włoszczowska to dwukrotna srebrna medalistka z Rio, a Korzeniowski wciąż czeka na pierwszy medal. Tokio to jego już piąte igrzyska olimpijskie.

Biało-Czerwonych z trybun oklaskiwał prezydent RP Andrzej Duda.

Z powodu pandemii COVID-19 na trybunach nie było kibiców, nie licząc ok. 950 zaproszonych gości. W tym gronie poza Dudą byli m.in. cesarz Japonii Naruhito, Pierwsza Dama USA Jill Biden czy prezydent Francji Emmanuel Macron.

Po przemowach szefowej komitetu organizacyjnego Seiko Hashimoto i prezydenta Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego Thomasa Bacha przyszedł czas na najważniejszy moment ceremonii. Cesarz Naruhito oficjalnie rozpoczął igrzyska, a przedstawiciele wszystkich kontynentów oraz uchodźców wnieśli olimpijską flagę, która po chwili została wciągnięta na maszt.

Pozostało tylko jedno.

Szczegóły ceremonii do końca były trzymane w tajemnicy, jednak raz po raz do mediów przedostawały się różne plotki dotyczące przebiegu uroczystości. Była tylko jedna niewiadoma - kto zapali znicz olimpijski, co będzie symbolicznym rozpoczęciem zmagań o medale igrzysk.

Plotki okazały się prawdziwe. To właśnie Osace przypadł ten zaszczyt. Zawodniczka podpaliła olimpijski kwiat pełniący rolę znicza i tym samym dała oficjalny sygnał do rozpoczęcia rywalizacji.

Igrzyska olimpijskie w Tokio miały się odbyć w 2020 roku, ale z powodu pandemii przesunięto je o rok. Weźmie w nich udział ok. 11 tys. zawodników z 206 krajów, którzy będą rywalizować w 33 dyscyplinach o 339 kompletów medali. Polskę będzie reprezentować 211 sportowców.

Największa impreza sportowa potrwa do 8 sierpnia.

Autor: łup/TG / Źródło: eurosport.pl, PAP