Bobsleje - Historia Billa Schuffenhauera

Historia Billa Schuffenhauera rozpoczęła się w połowie lat 70. na ulicach Salt Lake City, gdzie jako dziecko walczył o przetrwanie, żywiąc się tym, co inni wyrzucili. Dorastał w rodzinach zastępczych i ulicznych gangach, dopóki przed pójściem do gimnazjum nie został przygarnięty przez babcię. To ona wpoiła mu przekonanie, że nigdy nie powinien się poddawać i zawsze walczyć o najwyższą stawkę.

W szkole odkryto jego sportowy talent i nieprzeciętną szybkość. Rozpoczął treningi lekkoatletyczne i od początku stawiał sobie ambitne cele - chciał zostać olimpijczykiem. Dzięki swojej sportowej wszechstronności został dziesięcioboistą, a za życiowy cel postawił sobie medal igrzysk olimpijskich w Sydney.

Ze snu o olimpijskim medalu brutalnie wyrwała go kontuzja kostki, której nabawił się w trakcie przygotowań do igrzysk. Uraz był tak poważny, że Schuffenhauer przez dłuższy czas nie mógł chodzić, o startach w konkurencjach biegowych nie mogło być mowy.

Kiedy przypadkiem dowiedział się o drużynie bobsleistów, która trenowała przed igrzyskami w jego rodzinnym mieście, zachęcony do treningów postanowił spróbować swoich sił w nowej dla niego dyscyplinie. Z czasem dołączył do drużyny na stałe, a gdy jeden z członków 4-osobowej załogi został z niej wykluczony za stosowanie dopingu, Bill zajął na stałe jego miejsce.

To, co los odebrał mu w drodze do Sydney, dwa lata później oddał z nawiązką w jego rodzinnym Salt Lake City. Amerykańska załoga, prowadzona przez Todda Haysa i z Schuffenhauerem w roli popychacza, zdobyła srebrny medal zimowych igrzysk w 2002 roku.

W kolejnych latach Schuffenhauer konsekwentnie powiększał swoją medalową kolekcję o krążki, zdobywane regularnie w Pucharze Świata i mistrzostwach świata. Karierę zakończył po igrzyskach w Vancouver, gdzie w 4-osobowej załodze zajął w bobslejach 13. miejsce.

Autor: mc / Źródło: eurosport.pl