Skoki narciarskie Planica 2024: Stefan Kraft w wywiadzie z Eurosportem

Stefan Kraft: Poprzednią odbierałem w Trondheim, gdy zaczynała się pandemia i choć to też była wspaniała chwila, to myślę, że jutro w Planicy będzie dużo bardziej podniośle. Spodziewam się dziesiątek tysięcy kibiców, którzy przyjadą tu by uczcić koniec kariery Petera Prevca. Na miejscu są też moi najbliżsi, trochę przyjaciół i znajomych, samochodem jedzie się tu od nas tylko dwie godziny; dlatego spodziewam się dużego wsparcia z trybun. Nie mogę się już doczekać tej ceremonii. Kryształowa Kula to nagroda za blisko roczny wysiłek. Zaczynamy przygotowania w kwietniu, pracujemy długo, a to będzie czas wypłaty. Spodziewam się, że będzie emocjonująco i wyjątkowo.

Zdecydowanie. Od początku wszystko układało się perfekcyjnie, wygrałem przecież cztery pierwsze konkursy z rzędu. To było szaleństwo, stan którego nie doświadczyłem nigdy w swojej karierze; każdy ze skoków był najlepszym w całej serii. Od listopada skakałem perfekcyjnie, czasem słyszę, że nie wyszedł mi Turniej Czterech Skoczni, ale przecież finalnie zająłem trzecie miejsce. Ryoyu Kobayashi był w tamtym momencie nie do doścignięcia. Następnie spełniłem swój główny cel na tę zimę, zostając mistrzem świata w lotach, u siebie w domu. To był najbardziej emocjonujący moment sezonu, ale cała zima była dla mnie wyjątkowa.

Drugi skok w drugim konkursie w Ruce. On był perfekcyjny.

Też w Finlandii, tyle że w Lahti. To moje ulubione miejsce, zawsze jestem tam na podium, często na najwyższym stopniu. Zazwyczaj mogę tam robić co chcę i to działa. W tym roku w pierwszym konkursie w ogóle nie wszedłem do drugiej serii; oczywiście mogę zwalać na podmuch, ale też prawda jest taka, że długo nie mogłem wyrzucić tego z głowy. Niedzielne zawody były dla mnie męczarnią, dodatkowo Ryoyu odrobił tam sporo punktów i zbliżył się w klasyfikacji generalnej. To były dla mnie bardzo trudne chwile.

Chyba w zeszłą niedzielę, w Vikersund, gdy dwa razy stanęliśmy na dwóch pierwszych miejscach z Danielem Huberem. To mój najlepszy przyjaciel, ale w najśmielszych wyobrażeniach nie marzyliśmy o dniu, w którym zajmiemy dwa najwyższe stopnie podium. A my zrobiliśmy to tego dnia dwukrotnie. Do tego wspólnie stanęliśmy na podium całego Raw Airu, a ja zapewniłem sobie triumf w Pucharze Świata. Tamta niedziela to była szalona radość.

Chyba dopiero w Trondheim. W pierwszym konkursie byłem piąty, skacząc naprawdę bardzo dobrze. A Ryoyu wygrał i znów odrobił trochę punktów. Dlatego wiedziałem, że na dużej skoczni muszę się spiąć. To zwycięstwo dało mi mnóstwo spokoju, wtedy już wiedziałem, że nic złego nie ma prawa się zdarzyć.

Z jednej strony to może się zdarzyć następnej zimy, z drugiej mogę nie wygrać już nigdy żadnego konkursu. Nigdy nie wiesz, co przyniesie przyszłość. Spójrz na Ryoyu, był tej zimy w idealnej formie, ale wygrał tylko dwa konkursy i aż dziesięciokrotnie był drugi. Żeby zwyciężać, wszystko musi się poukładać, trzeba mieć też trochę szczęścia i to w tym sezonie było po mojej stronie. Skłamałbym, gdybym powiedział inaczej. Mam nadzieję, że uda mi się wygrać jeszcze dziesięć razy i wyrównać rekord Gregora. To byłoby coś wspaniałego, możecie mi wierzyć, że zrobię wszystko, żeby mieć taką możliwość. Ale tak jak powiedziałem, w sporcie nie da się tego założyć na pewno.

Oczywiście że tak, może nie widać było tego fizycznie, ale pod względem mentalnym to był wyczerpujący sezon. Najpierw walczyłem z Andreasem Wellingerem, później nagle to Ryoyu Kobayashi rzucił się w pościg za mną. Nie była to dla mnie łatwa sytuacja, dużo myślałem o tych dwóch rywalach i to było męczące. Ale później przychodziły zawody, które układały się dla mnie fajnie, dodatkowo miałem potężne wsparcie od wszystkich w zespole. Jestem szczęśliwy i dumny, że ostatecznie okazałem się najlepszy.

Na początku sezonu rozmawialiśmy wewnątrz grupy, że czeka nas trudna walka z Niemcami. W pierwszych konkursach jako całość wyglądali jeszcze lepiej niż my. Nagle, w trakcie Turnieju Czterech Skoczni, pojawiły się u nich problemy, a my potrafiliśmy utrzymać wysoką dyspozycję przez całą zimę. Nieskromnie powiem, że to było imponujące. Przyczyniły się do tego bardzo dobre przygotowania, brak kontuzji, ale też nie da się ukryć, że byliśmy znakomici pod względem sprzętu. Mieliśmy bardzo dobry materiał do szycia kombinezonów, potrafiliśmy szybko zaadaptować się do zmian sprzętowych i regulaminowych. Dużo nad tym pracowaliśmy, dużo testowaliśmy i to nie jest tak, że znaleźliśmy złoty środek. Każdy w drużynie ma sprzęt przygotowany pod niego, różnimy się pod tym względem między sobą, ale moim zdaniem to właśnie idealne rozwiązanie.

Mój zespół jest dla mnie bardzo ważny, często zastanawiałem się, czy mógłbym coś robić na własną rękę, ale dochodziłem do wniosku, że to nie byłoby dla mnie zbyt dobre. W zespole mam przyjaciół, kolegów, wszyscy pracujemy w jednym celu, a osiąganie i świętowanie sukcesów w grupie jest dużo fajniejsze, niż w pojedynkę. Gdy miałem tej zimy słabsze momenty, jak ten w Lahti, na podium był Jan Hoerl i mogliśmy się cieszyć z jego sukcesu. To pozwoliło mi szybciej wyrzucić z głowy swoje niepowodzenie. Jako drużyna wykonaliśmy tej zimy świetną robotę i jestem dumny ze wszystkich, którzy dołożyli cegiełkę do tego sukcesu.

W sumie mieliśmy już dwie uroczystości weselne, może trzeba znaleźć jakieś fajne miejsce i urządzić trzecią. Nie jestem fanem robienia co roku tego samego, zawsze staram się wymyślić coś nowego, co wpłynie na mnie pozytywnie. Tylko w ten sposób jestem w stanie się rozwijać. Mając 30 lat wciąż czuję, że są aspekty w których mógłbym być lepszy. Moja podróż do Azji i Australii poprzedniej wiosny wiele mnie nauczyła. Jestem dużo bardziej świadomy swojego ciała; tego jak i kiedy trenować. Zamierzam z tego korzystać w kolejnych okresach przygotowawczych.

Jestem zawsze bardzo szybki w powietrzu, to mój atut, ale czasem myślę sobie, co by było, gdybym z taką prędkością latał odrobinę wyżej. To byłoby coś. Mam też rezerwy w przygotowaniu siłowym, tej zimy wróciły problemy z plecami i uważam, że przed kolejną zimą powinienem być lepiej przygotowany fizycznie. Na początku tego sezonu nie wyglądało to aż tak dobrze, jak bym sobie życzył. Tak że widzę co najmniej dwa elementy do poprawy.