Transmisje z zawodów Pucharu Świata w skokach narciarskich w TVN, Eurosporcie 1 i w Player.pl

- Oczywiście wygrana w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata również, ponieważ w ciągu roku to szansa, by pokazywać najlepsze skoki - mówił Goldberger o swoich największych osiągnięciach.

- Ale najważniejszym momentem w mojej karierze był tytuł mistrza świata w lotach narciarskich w 1996 roku w Austrii. To był dla mnie największy osobisty sukces. Zawsze jako dziecko marzyłem, żeby oddać najdalszy skok na świecie i to mi się udało.

Jeden brakujący medal w kolekcji

W obfitującej w sukcesy karierze austriacki skoczek nie zdołał zrealizować tylko jednego celu.

- Zawsze chciałem być mistrzem olimpijskim. To niestety się nie udało - przyznał.

- Trenujesz i pracujesz przez cztery lata. I wystarczy, że tego właściwego dnia będziesz miał pecha z wiatrem, rozchorujesz się, oddasz każdą z prób, to i tak jest tylko jeden złoty medal. Niemniej jestem szczęśliwy, że zdobyłem medale olimpijskie (dwa brązowe w Lillehammer w 1994 roku, w konkursach indywidualnym i drużynowym - przyp. red.). Potrzebne było szczęście, żeby je zdobyć. W dłuższej perspektywie jednak chce się tego złotego medalu. Ale to jest tak, że raz na cztery lata ma się jedną, dwie szanse na złoto i to jest bardzo ciężkie - relacjonował skoczek.

Brak w dorobku olimpijskiego złota doskwiera Austriakowi podobnie jak Adamowi Małyszowi. "Orzeł z Wisły" stwierdził kiedyś, że gotów byłby wymienić wszystkie medale na złoty krążek z igrzysk. Goldberger z uśmiechem "wycenił" mistrzostwo olimpijskie według własnego kursu.

- Wszystkich nie wymieniłbym, ale trzykrotnie wygrywałem Puchar Świata, więc oddałbym jedną Kryształowa Kulę - żartował.

Dwaj wielcy skoczkowie. Co ich łączy?

Małysza i Goldbergera łączy coś więcej. To właśnie austriackiemu skoczkowi przypisywano "odkrycie" talentu pochodzącego z Wisły zawodnika. Trzykrotny zdobywca Kryształowej Kuli opowiedział, na czym polegał jego udział w późniejszych sukcesach Polaka, którego pokazał Ediemu Federerowi.

- Był już odkryty przez trenerów, ale faktycznie tak było. Edi Federer to mój menedżer, który niestety już nie żyje. To było chyba około 1995 roku, byłem w najlepszej formie, sponsorzy chcieli ze mną współpracować, ale nie mogli ze względu na ograniczenia związku narciarskiego. Edi chciał jeszcze coś zrobić. A ja już widziałem Adama. Był wtedy Wojciech Skupień, Adam Małysz i Robert Mateja. Widziałem skoczka, który był ekstremalnie utalentowany i świetnie wyglądał. Powiedziałem Ediemu: jeśli chcesz jeszcze coś zrobić, spróbuj z nim, on ma w sobie niezwykły potencjał, jeśli otrzyma odpowiednie zaplecze i wsparcie - opowiadał Austriak.

- Chyba rok później albo jeszcze tego samego roku wygrałem klasyfikację generalną Pucharu Świata. W Oslo w 1996 roku byłem czwarty, Adam po raz pierwszy wygrał konkurs. Bardzo się cieszyłem, a Edi Federer mógł się cieszyć z nas obu - dodał.

Sam talent to za mało

Dziś wśród polskich skoczków austriacki mistrz również dostrzega wiele talentów, które mogą się rozwinąć dzięki wyjątkowej popularności dyscypliny w Polsce.

- Widzę zawsze takich jak Klemens Murańka, który jest supertalentem i który potrzebował długiego czasu. Teraz są też Andrzej Stękała, Pilch, Wąsik. Ostatnio w Hinzenbach na Letnim Grand Prix widziałem młodego Kacpra Juroszka - był sensacyjnie dobry. To jest ważne dla polskich skoków, bo myślę, że Kamil, Dawid, Piotrek nie będą skakać wiecznie. To dobre następstwo - twierdzi Goldberger.

Ale jednocześnie zastrzega, że sam talent to za mało, by osiągnąć sukces w sporcie. Przywołał przy tym przykład Kamila Stocha, który triumfy zawdzięcza nie tylko talentowi, ale przede wszystkim ciężkiej pracy.

- Oczywiście, potrzebny jest talent, ale jednocześnie trzeba mocno pracować. Tyle już doświadczył, osiągnął wiele sukcesów, miał również porażki - bo przecież przypominam sobie, jak w złej formie był, gdy w Zakopanem nie dostał się do drugiej rundy. To okropne przeżycie dla sportowca, jeśli nawet nie dostanie się do finału. Ale udało mu się to wszystko odwrócić - przyznał z podziwem.

- Wielokrotnie zmieniał technikę. Był dwukrotnym mistrzem olimpijskim w 2014 roku, potem był jeden zły sezon i wszystko poszło do kosza. Próbował znów od początku i ćwiczył z bardzo różnymi trenerami. I znowu odnosi sukcesy, budzi ogromny szacunek. Wygrał Turniej Czterech Skoczni, co jest dla mnie czymś niemożliwym. Normalnie nikt nie pomyślałby, że to można osiągnąć. Sven Hannawald to pokazał, Kobayashi, Kamil tak samo, ale to naprawdę trudne do zrobienia.

TŁUMACZENIE: Tomasz-Marcin Wrona

W piątek 19 listopada początek nowego sezonu PŚ. W Niżnym Tagile odbędą się kwalifikacje.