Il Lombardia 2025: Rafał Majka na mecie ostatniego wyścigu w karierze. Tadej Pogaczar przeszedł do historii z piątym zwycięstwem z rzędu

Il Lombardia była doskonałym miejscem do pożegnania jednego z najwybitniejszych polskich kolarzy w historii. Ostatni z pięciu monumentów, który jako jedyny nie jest rozgrywany wiosną tylko jesienią, symbolicznie podkreślał znaczenie tego wyjątkowego wydarzenia. Rozgrywany od 1905 roku "wyścig spadających liści" regularnie zwiastuje nadejście końca sezonu i trudno wyobrazić sobie rozstanie z peletonem w piękniejszych okolicznościach.

Majka wprawdzie nigdy nie sięgnął po zwycięstwo w tej prestiżowej rywalizacji, ale i tam pokazywał swoje wybitne umiejętności zwłaszcza na wymagających podjazdach. Szczególnie zapamiętamy jego występ z 2013 roku, gdy uplasował się na trzecim stopniu podium. W kolejnych latach popularny "Zgred" dokładał do swojego dorobku następne wielkie sukcesy. Wspomniane miejsce na Il Lombardii znalazło się więc nieco w cieniu wygranych etapów Tour de France, klasyfikacji górskich Wielkiej Pętli, podium klasyfikacji generalnej Vuelta a Espana czy brązowego medalu olimpijskiego w Rio de Janeiro. To jednak pomaga jeszcze lepiej zrozumieć, jak wspaniałego kolarza mieliśmy szansę podziwiać przez te wszystkie lata.

O tym, jakim był zawodnikiem, świadczyły również sobotnie gesty ze strony kolegów z UAE Team Emirates-XRG, rywali i kibiców. Jeszcze przed startem wyścigu kolarze przygotowali efektowny szpaler, unosząc koła przed uczestnikami kończącymi kariery. Majka nie był jedynym w tym gronie, ale jak zwykle wyróżnił się skromnością, przechodząc pod symbolicznym tunelem jakby nieco speszony, a przecież zasłużył na to, jak mało kto.

Wspomniany szpaler był zaledwie wstępem do sobotnich uroczystości. Do pokonania pozostało 241 km z Como do Bergamo z ośmioma oznaczonymi podjazdami i łącznym przewyższeniu przekraczającym 4600 m.

Po rozpoczęciu wyścigu na pierwszoplanowe role wysunęli się kolarze z 14-osobowej ucieczki, a w peletonie doszło do kilku kraks, które na moment podzieliły główną grupę. W tej dalszej części pechowo został m.in. Majka, lecz los nie mógł być tak okrutny, to nie mogło się tak zakończyć.

Mistrz Polski z czasem powrócił do czołówki peletonu, będąc tradycyjnie jednym z głównych ogniw najsilniejszej ekipy kolarskiej na świecie. Zawodnicy w charakterystycznych białych trykotach UAE Team Emirates-XRG zaczęli się pokazywać przede wszystkim na podjeździe pod Roncolę, który był wyjątkowym punktem trasy z perspektywy polskich kibiców. To właśnie tam czekało ponad 50 najwierniejszych fanów Majki, a wśród nich reporterzy Eurosportu, którzy od rana szykowali się do oklaskiwania naszego bohatera w strefie nazwanej "Zakręt Zgreda".

W przekazie telewizyjnym z różnych przyczyn niestety nie mogliśmy w pełni cieszyć się chwilą, w której 36-latek z Zegartowic mijał wiwatujący tłum. Obecny na miejscu Adam Probosz zapewnił jednak, że Rafałowi uśmiech nie schodził z twarzy, gdy dostrzegł, co dla niego przygotowano.

Kolejnym symbolicznym momentem był ostatni trudny podjazd dnia pod Passo di Ganda. Z przodu już samotnie przed pogonią uciekał Amerykanin Quinn Simmons (Lidl-Trek), który znacznie wcześniej zostawił za plecami kolegów z odjazdu. Wkrótce i on musiał jednak pogodzić się z faktem, że ten dzień należy do Majki i Pogaczara.

Polak w charakterystyczny dla siebie sposób przyspieszył w najtrudniejszym terenie, przygotowując akcję dla mistrza świata. Była to ostatnia praca w jego profesjonalnej karierze. Kiedy nasz rodak schodził ze zmiany, utytułowany Słoweniec serdecznie podziękował mu za włożony wysiłek. Niewykluczone, że to Pogaczar będzie za nim najbardziej tęsknić. W przeszłości wielokrotnie podkreślał, jak wielką rolę w jego sukcesach odgrywał nasz rodak.

Lider UAE Team Emirates-XRG po pożegnaniu Majki jeszcze chwilę się wstrzymał, jakby przeżywał rozstanie, ale w końcu ruszył na pełnej mocy i rozstrzygnięcie wyścigu stawało się coraz bardziej jasne. Jak to zwykle bywa, nikt nie był w stanie wytrzymać tempa najlepszego kolarza XXI wieku. 34 km przed metą Słoweniec dogonił Simmonsa i zostawił za plecami, zmierzając po kolejne wielkie zwycięstwo.

Triumf Pogaczara nie podlegał żadnej dyskusji. Daleko za nim po drugie miejsce jechał Belg Remco Evenepoel (Soudal Quick-Step), który powoli przyzwyczaja się do takiego scenariusza. Ostatecznie stracił minutę i 48 sekund. Podium uzupełnił Australijczyk Michael Storer (Tudor), a waleczny Simmons musiał zadowolić się czwartym miejscem. Majka ukończył ostatnią rywalizację w karierze na 39. lokacie, ale miał swój duży udział w wygranej kolegi.

Słoweński mistrz świata sięgnął po zwycięstwo na Il Lombardii już po raz piąty z rzędu. Kilkadziesiąt lat temu tyle samo wygrał na tamtejszych trasach legendarny Fausto Coppi, który był rekordzistą wyścigu. Nawet on nie dokonał tego jednak w pięciu kolejnych edycjach. To był historyczny wyczyn w dzień, który z pewnością zapisze się również na kartach historii polskiego kolarstwa.

(jac)