Mistrzowie świata odwiedzili m.in. Kapsztad, Port Elizabeth, Albertinię, East London, Pretorię, Johannesburg i Soweto.
- To, co osiągnęła ta grupa młodych ludzi, to nie tylko sukces sportowy. To mówi o możliwościach kraju i tym, do czego możemy dojść jako wspólnota - powiedział laureat pokojowego Nobla z 1984 roku, obecnie emerytowany anglikański biskup Desmond Tutu, który przyjął rugbystów w Kapsztadzie.
Zwycięstwo ekipy Springboks, jak nazywana jest reprezentacja RPA, nie tylko spowodowało ogólnokrajową euforię, ale także odnowiło poczucie jedności i dumy w państwie dotykanym w ostatnich latach wieloma problemami gospodarczymi oraz społecznymi.
- Zdobyliśmy ten puchar dla zwykłych ludzi, a fakt, że możemy wam go pokazać i świętować razem z wami jest dla nas największą nagrodą - przyznał na jednym ze spotkań kapitan Kolisi, a trener Rassie Erasmus krzyczał do kibiców w Durbanie: "pękamy z dumy".
W triumfalnej trasie nie mógł wziąć udziału lider zespołu Handre Pollard, który po imprezie w Japonii trafił do szpitala. Okazało się, że wrócił do kraju ze złamaną kością twarzy i konieczna była operacja. Czeka go sześć tygodni przerwy.
25-latek uzyskał 22 punkty w finale Pucharu Świata z Anglią (32:12), a w całym turnieju był najskuteczniejszym zawodnikiem - 69 punktów.
Zespół RPA po raz trzeci wygrał te prestiżowe rozgrywki (wcześniej 1995 i 2007), wyrównując rekord Nowozelandczyków.
